Celem innowacji jest przywrócenie osób zależnych społeczności sportowców (ożywienie istniejących sieci), zmniejszenie poczucia osamotnienia. Sposobem na to jest stworzenie sieci wolontariuszy działających przy klubach sportowych i pracujących na rzecz swoich byłych członków – osób starszych zależnych.

Odbiorcami ostatecznymi Innowacji są osoby starsze zależne: najstarsi byli zawodnicy oraz trenerzy danego klubu sportowego o długich tradycjach, u których zaobserwowano symptomy społecznej bierności albo których chce się przed społeczną biernością profilaktycznie, ze względu na jej konsekwencje, ustrzec.

To osoby, które coraz rzadziej biorą aktywny udziału w życiu społecznym, nie spotykają się z kolegami, z rzadka uczestniczą w imprezach sportowych czy kulturalnych, rezygnują z własnych zainteresowań, nie dbają o zdrowie.

Jednocześnie jednak łączy ich z reprezentowanym kiedyś klubem silna więź i poczucie dumy.

Korzyści, które są związane z wdrożeniem innowacji to przede wszystkim: zmniejszenie poczucia osamotnienia, nawiązanie nowych i odnowienie dawnych kontaktów społecznych, wzrost społecznej oraz poznawczej aktywności, polepszenie dobrostanu, możliwość skorzystania z doradztwa prawnego, konsultacji medycznych czy rehabilitacji.

Trudności, które są związane z wdrożeniem niniejszego modelu dotyczą: niewielkiej mobilności wynikającej z ograniczonej sprawności fizycznej, spowodowanej wiekiem czy chorobą, a także zmienność stanu psychofizycznego (i samopoczucia), które czasem mogą uniemożliwić udział w zaplanowanych aktywnościach.

Odbiorcami pośrednimi innowacji są wolontariusze – obecni i byli zawodnicy klubu sportowego, który w przeszłości reprezentowali również odbiorcy ostateczni (często są oni również członkami stowarzyszeń piłkarzy i byłych piłkarzy danego klubu).

To osoby, które bardzo interesują się sprawami klubu i fakt przynależności do sportowej społeczności widzą jako ważny element własnej tożsamości. To często osoby fizycznie i społecznie aktywne, które utrzymują regularne kontakty z innymi zawodnikami i byłymi zawodnikami.

Korzyści dla wolontariuszy są związane z: poczuciem dumy i satysfakcji, że wsparło się starszych kolegów, którzy kiedyś również reprezentowali ten sam klub, zdobyciem doświadczenia w kontaktach z osobami starszymi, w tym seniorami zależnymi, możliwością korzystania z części zajęć adresowanych do seniorów, którymi się opiekują (udział w imprezach sportowych czy towarzyskich, doradztwo prawne, pogadanki dotyczące dbania o zdrowie, itp.).

Trudności, które są związane z wdrożeniem niniejszego modelu, dotyczą: konieczności przeznaczenia określonego czasu w każdym tygodniu na działania wolontariackie oraz mierzenia się z faktem, iż zdarzać się będą sytuacje nieprzewidywalne, wynikające ze złego samopoczucia czy zaburzeń poznawczych (np. pamięci albo myślenia) u seniorów, którymi będą się opiekować.

Użytkownikiem innowacji jest zarząd klubu sportowego (na przykład klubu piłkarskiego) i współpracujący z nim zarząd stowarzyszenia zrzeszającego byłych zawodników tego samego klubu (zarząd stowarzyszenia „oldbojów”).

Trudności związane z wprowadzeniem Innowacji w przypadku zarządu klubu sportowego związane są z faktem, iż zwykle koncentruje się na bieżącym zarządzaniu klubem i nie zatrudnia pracowników, którzy odpowiadaliby za kontakty i wsparcie byłych zawodników.

Korzyści wynikające z wprowadzenia modelu dotyczą: poczucia realizacji działania na rzecz osób, które tworzą historię klubu, budowania wizerunku klubu czy stowarzyszenia regularnie doceniającego byłych zawodników i dbającego o nich.

Trudności związane z wprowadzeniem modelu w przypadku zarządu stowarzyszenia byłych zawodników związane są z faktem, iż taki podmiot zwykle opiera swoją działalność na społecznej pracy członków, a część przewidzianych w modelu rozwiązań wymaga finansowania (godziny pracy prawnika, lekarza, rehabilitanta czy przejazdy seniorów oraz wolontariuszy).

UWAGA: Powyżej jako użytkowników innowacji wskazaliśmy zarząd klubu sportowego o długich tradycjach wraz ze współpracującym z nim zarządem stowarzyszenia byłych piłkarzy. Możemy sobie jednak wyobrazić, że ten model będzie z powodzeniem wdrażanych w innych organizacjach, które mogą pochwalić się długoletnią historią i silnym poczuciem grupowej tożsamości i dumy z przynależności u byłych i obecnych członków, np. w harcerstwie.

1. Podjęcie decyzji o wdrożeniu innowacji przez zarząd klubu sportowego i/lub zarząd stowarzyszenie byłych zawodników.
2. Przeprowadzenie rekrutacji wolontariuszy pełniących funkcję opiekunów dla seniorów wśród zawodników i byłych zawodników.
3. Nawiązanie współpracy z osobami, które świadczyć będą na rzecz seniorów konkretne usługi: doradztwo prawne, konsultacje medyczne, prowadzenie rehabilitacji. Skorzystajcie z załączników opisujących działanie wsparcia: punkt poradnictwa prawnego, punkt konsultacyjny zdrowotny oraz rehabilitacyjny.
4. Zaproszenie najstarszych byłych zawodników – seniorów do skorzystania ze wsparcia oferowanego w ramach Innowacji.
5. Regularne zapraszanie seniorów na imprezy sportowe, towarzyskie, kulturalne organizowane przez klub i/lub stowarzyszenie oraz organizowanie wydarzeń przeznaczonych przede wszystkim dla nich. Skorzystajcie z załącznika: opis modelu udziału seniorów w imprezach sportowych i kulturalnych.
6. Prowadzenie punktu poradnictwa prawnego, punktu konsultacji lekarskich oraz zaoferowanie określonej liczby godzin rehabilitacji.
7. Monitoring i regularna ewaluacja wdrażanego rozwiązania.

Za zarządzanie/koordynowanie działania modelu odpowiadać powinien zarząd klubu sportowego i/lub zarząd stowarzyszenia byłych zawodników.

W przypadku, gdy liczba objętych wsparciem seniorów nie jest duża (w Szczecinie było to 5 osób) nie ma potrzeby zatrudniania osoby, która w imieniu zarządu koordynowałaby działanie modelu (zatrudnienie takiej osoby warto rozważyć, gdy planuje się objąć wsparciem większą liczbę seniorów).

Ważną część zadań przede wszystkim o charakterze logistycznym wykonują w modelu wolontariusze – ich zadaniem jest organizowanie przejazdów na i ze spotkań a także przypominanie o zaplanowanych wydarzeniach seniorom, którymi się opiekują.

Ważny, choć pomocniczy, personel stanowią prawnik, lekarz oraz rehabilitant, którzy – w oparciu o uzgodnione wynagrodzenie – wykonują na rzecz seniorów konkretne usługi.

Docelowa struktura kosztów innowacji obejmuje wydatki związane z prowadzeniem konsultacji prawnych, medycznych, rehabilitacji oraz przejazdy seniorów na i ze spotkań. W przypadku gdy w ramach innowacji wspierano by znaczą liczbę seniorów niezbędne może być zatrudnienie osoby zajmującej się w imieniu Zarządu koordynacją całości przedsięwzięcia.Szacunkowy koszt jednej godziny konsultacji prawnych to 100 zł.

Szacunkowy koszt jednej godziny konsultacji medycznych to 100 zł.

Szacunkowy koszt jednej godziny rehabilitacji to 100 zł.

Niezbędne, aby model mógł działać są:

• istnienie od lat w lokalnym środowisku klubu sportowego (lub podobnego podmiotu), który mocno zakorzenił się lokalnie i stał się ważnym elementem zbiorowej tożsamości;
• zarząd klubu sportowego i/lub stowarzyszenia byłych zawodników, który podejmie decyzję o rozpoczęciu regularnego wspierania najstarszych byłych zawodników;
• zgłoszenie się do wolontariatu na rzecz tych najstarszych seniorów przynajmniej tylu obecnych i byłych zawodników, ilu seniorów ma być wspieranych;
• zapewnienie środków finansowych, które pozwolą na sfinansowanie przejazdów na i ze spotkań seniorów i opiekujących się nimi wolontariuszy;
• zapewnienie środków finansowych na zakup usług, które w ramach działań zaoferowane będą seniorom, przede wszystkim doradztwa prawnego, konsultacji lekarskich oraz rehabilitacji (przy niewielkiej liczbie seniorów można wyobrazić sobie sytuację, gdy wykonujące te usługi osoby zaangażują się wolontariacko);
• zapewnienie środków finansowych pozwalających na regularne organizowanie spotkań i imprez, w których będą brać udział seniorzy zależni;
• przeprowadzanie jak największej liczby spotkań i działań w miejscach, które przywołują u seniorów wspomnienia dotyczące własnej kariery zawodniczej i trenerskiej, na przykład na stadionie.

W raporcie z ewaluacji wskazano, że w efekcie wdrożenia modelu w Szczecinie w życiu objętych wsparciem seniorów zależnych (kiedyś zawodników i trenerów Pogoni Szczecin) nastąpiła „znacząca zmiana określona w teorii zmiany”. Seniorzy zależni „zostali włączeni w szerszą społeczność piłkarska, dzięki czemu: a) znacząco poszerzyli i zintensyfikowali kontakty społeczne, b) urozmaicili codzienny rytm życia i zintensyfikowali swoją aktywność, c) stali się częścią szerszej społeczności, do której mogą zwrócić się o pomoc, wsparcie, która daje im autoidentyfikację, d) poprawiło się ich samopoczucie, nastrój, e) poczuli zadowolenie z siebie i satysfakcję ze swoich osiągnięć”.